سلام ... خيلي قشنگه ... خوشحال ميشم به باران دلتنگي منم سري بزني ....
نرم و سبک آمده ام تا بروي قلب تو بنشينم.
همچون خواب بر چشم.
و تو را بپوشانم در مخمل رويا.
به من گوش بسپار
هستي و آفرينش را در صدايم بخوان.
آه اي ستاره صبح تنهايي!
تنهايي چه سنگين است!
کو جاذبه اي تا بودن مرا بربايد؟
و مرا در مقابل عدم بگذارد؟
شايد در آيينه اي نمايان شود
دردي که لذت است.
با تو مي گويم که چگونه است درد کشيدن.
امتداد زمان درازايش است
و ناشناخته پهنايش.
اما سوزني آنرا مي پيمايد تمامش را
باور مي کني صدايم را؟
تمامش را.
روزي ملايم و نرم و سپيد و شادمان
مي خزد بر بودن ما